خواهری خاطره ای از زندگی خود را اینگونه بازگو نموده  و می گوید: دخترم که صنف پنجم ابتدایی بود در انجام نمازهایش  تنبلی می نمود  تا اینکه روزی خطاب به وی گفتم: دختر نازم، بلندشو نمازت را بخوان، معمولاً پس از تذکر بلافاصله برمی خواست و جا نمازش را برمی داشت و به اتاق دیگری می رفت و آنجا جا نمازش را – از شدت نارضایتی – بر زمین می کوبید و پس از چند دقیقه و بدون اینکه نمازش را خوانده باشد از اتاق خارج می شد و طوری نشان می داد که نمازش را اقامه کرده است ، غافل از این که من او را پنهانی نگاه می کردم!!

از او پرسیدم: دخترم نمازت را خواندی؟  گفت: بله مادر…

من از اینکه دخترم در نمازهایش سستی می نمود تاسف می خوردم  ولی از اینکه مشاهده می کردم دخترم علاوه برآن دروغ هم می گوید تاسفم دوچندان می شد، البته  ناگفته نماند که من  قبل از هرکسی خود را مقصر می دانستم و به آن اعتراف هم می کنم . آنقدر ناراحت شدم  که اشک از چشمانم جاری شد و  یک سیلی محکم به  گونه معصوم دخترم نواختم و سپس شروع نمودم به گریه! سر انجام این فرزند بی گناه را سرزنش نمودم و او را از عذاب خداوند و روز قیامت برحذر داشتم! . این عملکرد من و دخترم ادامه پیدا نمود ولی هیچکدام  نتوانست ذره ای به علاقۀ دخترم نسبت به نماز بیفزاید!

یکی از دوستانم برایم تعریف می کرد که به دیدن زنی از فامیلشان رفته بود، او می گفت: هر چند آن خانم از لحاظ دینی و عبادت کاملاً معمولی بود و چندان هم به مسائل دینی پایبند نبود؛ ولی دیدم که فرزندانش در وقت نماز، بدون اینکه کسی به آن ها تذکر دهد بلند می شوند و نمازشان را سر وقت ادا می کنند!

دوستم گفت از آن خانم  پرسیدم : چگونه است که فرزندانت بدون اینکه به آنان تذکر بدهی نمازشان را سر وقت ادا می کنند؟!!

وی گفت: من چیزی ندارم که به شما بگویم و برای این کار نه از کارشناسی کمک گرفته ام و نه روانشناسی؛ تنها کاری که من برای بچه هایم انجام داده ام این است که از نخستین روزهای ازدواجم تا کنون هر روز دعا می کنم و با خواندن این آیه از ته دل از خدا می طلبم که “رب اجعلنی مقیم الصلاة ومن ذریتی  ربنا و تقبل دعاء” { ای پروردگار من فرزندانم را از جملۀ کسانی قرار بده که نماز را به بهترین وجه برپای می دارند. پرودگارا ؛ دعاهایم را مستجاب بفرما}

آن دوستم  خاطرنشان کرد: از آن روز که نصیحت آن خانم را شنیدم، من هم مرتب در نمازهایم در هنگام سجده و قبل از سلام دادن، در نمازهای فرض و سنت و در تمام اوقاتی که گمان قبول شدن دعا در آن هست، فرزندانم را دعامی کنم.

خواهران و برادران دینی ام، خدا را شاهد می گیرم اکنون که دخترم بزرگ شده، به برکت دعای قرآنی که برایش کرده ام  نمازهایش را مرتب می خواند؛ تا جاییکه برای نماز صبح  ما را نیز بیدار می کند و همواره اوقات و انجام نمازها را به ما یاد آوری می نماید!

خدا را شاکرم بر این که  دخترم در خانۀ ما کاری کرده که برادرانش را نیز به نماز خواندن تشویق نموده، آنها هم در اثر تشویق های دلسوزانه و حکیمانه او مرتب نماز می خوانند.

هرگز از یادم نمی رود زمانی که مادرم به دیدن ما آمد و چند روزی را در خانه ما ماند، پس از دیدن  اینکه دخترم علاوه بر اینکه خودش برای نماز بلند می شود، سایر اعضای خانواده را نیز به انجام نماز تشویق می نماید  خیلی خوشحال شد.

ای خواهران ایمانی ام، می دانم که شما هم آرزو دارید که فرزندانتان به نماز و عبادات علاقمند باشند و از هر گونه سستی از طرف آنان شرمنده و شرمسار می شوید، پس  شما هم آن دعای ابراهیمی  را همیشه و در هر حال بخوانید و به همه دوستان و آشنایان که از این معضل رنج می برند سفارش کنید تا انشاالله نتیجه ای بسان نتیجه ما عایدتان شده و خوشحال شوید .

آن،  دعای حضرت ابراهیم (علیه السلام) است که در سوره ابراهیم آمده است “رَبِّ اجعَلنِی مُقیم َالصّلاةِ وَ مِن ذُرّیَّتِی  رَبَّنا وَ تَقَبّل دُعاءِ (ابراهیم ۴۰)

ای پروردگارم فرزندانم را از جمله کسانی قرار بده که نماز را به بهترین وجه برپای می دارند. پرودگارا ؛ دعاهایم را مستجاب بفرما.

                              ترجمه از کردی: سوزی میحراب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: